Θα περίμενε κανείς, την ώρα που η πανδημία καλπάζει, οι ΜΕΘ είναι υπερπλήρεις και μέχρι πρόσφατα μετρούσαμε 100 νεκρούς τη μέρα, σε συνθήκες λοκντάουν και με τα σχολεία κλειστά, θα περίμενε, λοιπόν, κανείς από το Υπουργείο Παιδείας να φροντίζει πώς θα ξανανοίξουν τα σχολεία με ασφάλεια και πώς στο μεταξύ θα γίνει με το καλύτερο δυνατό τρόπο η – αναγκαστική – τηλεκπαίδευση.
Έχουμε ξαναγράψει για τις ολιγωρίες της Κυβέρνησης και του Υπουργείου να φροντίσουν για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων στο πρώτο λοκντάουν: αύξηση αντί για μείωση των μαθητών στην τάξη, καμία νέα πρόσληψη προσωπικού καθαριότητας, ούτε γιατροί, ούτε νοσηλευτές κλπ. κλπ.
Καμία φροντίδα να βελτιωθούν οι υποδομές για την τηλεκπαίδευση, καμία μέριμνα για τις οικογένειες και τα παιδιά που χρειάζονται τον αναγκαίο εξοπλισμό. Και μετά το φιάσκο με τις μάσκες που προορίζονταν για παιδιά γιγάντων, έρχεται – μάλλον δεν έρχεται – και το φιάσκο με τα τάμπλετ. Μάταια περίμεναν τα παιδιά τάμπλετ από το Υπουργείο να μπορέσουν αν συμμετέχουν στην εκ αποστάσεως διδασκαλία. Όσα, λίγα, και χωρίς φυσικά να καλύπτονται έστω αυτά που έχουν ανάγκη, είχαν την τύχη οι Δήμαρχοι των πόλεων τους να κάνουν αυτό που δεν έκανε το Υπουργείο, όπως τα παιδιά του Χαλανδρίου, έχει καλώς. Τα υπόλοιπα θα βολευτούν με ένα βάουτσερ (που για να το δικαιούσαι πρέπει να πεθαίνεις της πείνας) που παραμένει άγνωστο πότε και πώς και σε πόσους θα έρθει. Μάλλον με το άνοιγμα των Σχολείων. Πολύ λίγο, πολύ αργά.
Ταυτόχρονα το Υπουργείο εξαγγέλλει αλλαγές στον τρόπο της συμπλήρωσης του μηχανογραφικού για την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δηλαδή, δεν φτάνει στα παιδιά μας που θα φτάσουν στις Πανελλήνιες με ελλιπή προετοιμασία, έχοντας μείνει μια ολόκληρη χρονιά έξω από τη φυσιολογική εκπαιδευτική διαδικασία, έχοντας βιώσει συνθήκες υποχρεωτικού εγκλεισμού σε μια κρίσιμη και ευαίσθητη για τη συναισθηματική τους ανάπτυξη ηλικία, πρέπει να έχουν να αντιμετωπίσουν τους πειραματισμούς των μαθητευόμενων μάγων του Υπουργείου;
Του Υπουργείου, που γνωρίζοντας καλά ότι με τα περιοριστικά μέτρα που ισχύουν, με τα σχολεία και τα ΑΕΙ κλειστά, ούτε διάλογος μπορεί να γίνει αλλά και ούτε μαζικές αντιδράσεις μπορούν να εκδηλωθούν, συνεχίζει να εργάζεται άοκνα για το καλό της εκπαίδευσης – όχι της δημόσιας, της ιδιωτικής: Αιφνιδιαστικά, χωρίς καμία συζήτηση ή ενημέρωση, πέρασε τροπολογία που δίνει στους αποφοίτους των κολλεγίων ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τους αποφοίτους των ΑΕΙ! Πρόκειται για μια ενέργεια πλήρους απαξίωσης των δημόσιων Πανεπιστημίων και ουσιαστική υποβάθμισή τους στο επίπεδο των παραρτημάτων αμφίβολής επιστημονικής αξίας ιδρυμάτων του εξωτερικού. Ο πτυχιούχος ενός δημόσιου ελληνικού Πανεπιστημίου που θα πρέπει να έχει γράψει τουλάχιστον τη βάση για να περάσει και ο απόφοιτος ενός κολλεγίου στο οποίο το βασικό προσόν εγγραφής είναι το οικογενειακό εισόδημα θα έχουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα. Πού είναι η περιλάλητη αξιοκρατία;
Παράλληλα, οι αλλαγές στην επαγγελματική εκπαίδευση ακυρώνουν στην πράξη τη δρομολογημένη υποχρεωτικότητα του Λυκείου, τη 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά. Εισάγεται μια νέα, υποβαθμισμένη βαθμίδα μετά το Γυμνάσιο, μια βαθμίδα απλής επαγγελματικής κατάρτισης, «μαθητείας», ένας κύκλος κακοπληρωμένης εργασίας – σε ιδιωτικές επιχειρήσεις φυσικά – που θα παρέχει ένα πιστοποιητικό κατώτερο από το απολυτήριο του ΕΠΑΛ. Δεν υπάρχει, δεν πρέπει να υπάρχει γονιός που να ονειρεύεται μια τέτοια προοπτική για το παιδί του.
Τέλος η περιβόητη «πανεπιστημιακή αστυνομία», αλλά και η επαναφορά της πρότασης για τον περιορισμό στα χρόνια φοίτησης, έναν ακόμα ταξικό περιορισμό που δεν προσφέρει απολύτως τίποτε στην εύρυθμη λειτουργία των Πανεπιστημίων (οι λεγόμενοι «αιώνιοι» φοιτητές, αν υπάρχουν ακόμη δεν επιβαρύνουν σε τίποτε τη λειτουργία των Πανεπιστημίων). Ο θεσμός της λεγόμενης «πανεπιστημιακής αστυνομίας», με το Πανεπιστημιακό άσυλο να έχει καταργηθεί, ενός σώματος που θα υπάγεται στην ΕΛΑΣ και όχι στο Πανεπιστήμιο, (όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία που θα ανήκει ) έχει απορριφθεί από σύσσωμη την ακαδημαϊκή κοινότητα, πλην όμως αυτό δεν φαίνεται να πτοεί το Υπουργείο που βάλθηκε να φέρει τη χώρα μας στο ίδιο επίπεδο με χώρες με απολυταρχικά καθεστώτα.
Όλα αυτά έρχονται σε μια χρονική περίοδο που η κοινωνία μας είναι σακατεμένη από τις επιπτώσεις της πανδημίας, επιπτώσεις οικονομικές, κοινωνικές και ψυχολογικές. Με δυσβάσταχτους περιορισμούς στην ομαλή κοινωνική ζωή, με πολλούς από εμάς να έχουν μπει σε αναστολή, να έχουν χάσει τη δουλειά τους. Με τις συνθήκες αντικειμενικά να μην δίνουν τη δυνατότητα μαζικών κινητοποιήσεων, με τα Σχολεία κλειστά, τα παιδιά μακριά από το φυσικό τους χώρο με πολιτική επιλογή της κυβέρνησης που τόσους μήνες δεν κάνει τίποτα, με τους Συλλόγους Γονέων να μην μπορούν να λειτουργήσουν λόγο των μέτρων.
Μόλις ξαναλειτουργήσουν τα σχολεία ταυτόχρονα να οργανωθούμε, να οργανώσουμε εκλογές μαζικοποιώντας τους Συλλόγους Γονέων, να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας στην υποβάθμιση της Παιδείας, στη ματαίωση των ονείρων των παιδιών μας.
Και μέσα στην πανδημία αγωνιζόμαστε για τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία.
Καλά Χριστούγεννα, Καλή Χρονιά, με Υγεία και Δύναμη!
Το Δ.Σ. της Ένωσης Συλλόγων Γονέων Μαθητών Χαλανδρίου
