Για τον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας Σχολικών Μονάδων

Η Ένωση Συλλόγων Γονέων Μαθητών του Δήμου Χαλανδρίου εκφράζει έντονους προβληματισμούς και ερωτηματικά σχετικά με τον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Αναρωτιόμαστε αν τα πράγματα στη Δημόσια Παιδεία είναι τόσο ιδανικά που το μόνο που λείπει σήμερα από τα σχολεία μας είναι ένας «Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας» – ειδικά από τη στιγμή που υπάρχει ήδη νομικό πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων, που εφαρμόζεται. Ή μήπως αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι η εναρμόνιση του σχολείου σε υποδομές και εκπαιδευτικό περιεχόμενο με τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας;

Θεωρούμε ότι το σχολείο, πέρα από τις γνώσεις και τη μόρφωση ευρύτερης, γενικής Παιδείας που οφείλει να παρέχει ισότιμα σε όλους τους μαθητές, έχει πολύ σημαντικό ρόλο στη διάπλαση του χαρακτήρα, την ψυχοσωματική ανάπτυξη, τη διαμόρφωση της προσωπικότητας και την κοινωνικοποίηση των αυριανών πολιτών. Το σχολικό περιβάλλον, υλικό και άυλο, πρέπει να εναρμονίζεται με αυτόν τον πολλαπλό ρόλο που καλείται να επιτελέσει.

Σύμφωνα μ’ αυτά αναρωτιόμαστε λοιπόν:

• Πώς ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας θα «εξασφαλίσει την σωματική ασφάλεια» των μαθητών όταν γνωρίζουμε όλοι ότι τα περισσότερα σχολεία είναι κτισμένα εδώ και πολλά χρόνια, είναι κακοσυντηρημένα, δεν έχει πραγματοποιηθεί αντισεισμικός έλεγχος και συχνά έχουμε φαινόμενα που κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα των παιδιών μας, αποτέλεσμα της διαχρονικής υποχρηματοδότησης της Δημόσιας Παιδείας;

• Με ποια ιδιότητα θα συμμετέχει στη σύνταξη του κανονισμού και «εκπρόσωπος του οικείου Δήμου»; Από πού απορρέει η αρμοδιότητα του Δήμου στον τρόπο λειτουργίας του σχολείου και στο παιδαγωγικό του έργο;

• Είναι κάτι περισσότερο από τυπική η έγκριση του κανονισμού από «τον Διευθυντή/τη Διευθύντρια Εκπαίδευσης»; Δηλαδή, ο Διευθυντής/η Διευθύντρια Εκπαίδευσης μπορούν να επιστρέψουν έναν κανονισμό που έχει ομόφωνα ψηφιστεί από τη σχολική κοινότητα; Τότε τι νόημα έχει να ψηφιστεί ο κανονισμός; Για να υπάρχει μια επίφαση δημοκρατικότητας, όταν στην πραγμα­τικότητα θα κάνει το Υπουργείο ό,τι θέλει;

• Είναι παιδαγωγικό μέτρο και έχει παιδαγωγικό σκοπό «η κατασταλτική αντιμετώπιση διάφορων φαινομένων» που παρουσιάζονται στο σχολείο από συμπεριφορές μαθητών/τριών; Πού είναι οι ειδικοί ψυχολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες που θα μπορούσαν να ενεργήσουν προληπτικά στην εμφάνιση αντικοινωνικών, ακόμη και παραβατικών συμπεριφορών;

• Η αναφορά για «δαπάνη αποκατάστασης από τον γονέα/κηδεμόνα» για φθορές που προκαλούνται στα σχολεία, μήπως αποσκοπεί μόνο στο να βάζουν οι γονείς βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύπτονται οι φυσιολογικές φθορές στις υποδομές των γερασμένων και ασυντήρητων σχολείων;

Οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, που αποτελούν το κύτταρο των Οργανώσεων Γονέων, έχουν ως κύριο μέλημά τους την διεκδίκηση των όρων που εξασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου, τη βελτίωση των όρων φοίτησης και διαβίωσης των παιδιών σε σύγχρονα διδακτήρια, με όλη τη σύγχρονη υποδομή σύμφωνα με τις ανάγκες της κάθε ηλικίας. Επιδίωξη μας είναι να αποτελέσουμε το θεματοφύλακα της Δημόσιας και δωρεάν Παιδείας για όλους και να βοηθήσουμε στη διαμόρφωση ενός σύγχρονου σχολικού περιβάλλοντος, με γνώμονα τις σημερινές σύγχρονες μορφωτικές και κοινωνικές ανάγκες των παιδιών μας.

Οι Σύλλογοι Γονέων συμμετέχουν υποχρεωτικά, με δικαίωμα λόγου και ψήφου, στη διαμόρφωση των Εσωτερικών Κανονισμών. Σας καλούμε να συνδιαμορφώσετε Εσωτερικούς Κανονισμούς που να ανταποκρίνονται στις μορφωτικές και κοινωνικές ανάγκες των παιδιών μας, να υπερασπίζονται τη Δημόσια δωρεάν Παιδεία.

Σε περίπτωση που διαπιστώσετε ότι θεσπίζεται Εσωτερικός Κανονισμός στο σχολείο που δεν έχει συνδιαμορφωθεί από το Σύλλογο Γονέων και το Προεδρείο του 15μελούς στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση να καταγγείλετε εγγράφως το γεγονός αυτό στη Διεύθυνση του σχολείου, στην Ένωση και τη Διεύθυνση Εκπαίδευσης και να αρνηθείτε την ισχύ του. Ομοίως, σας καλούμε να καταψηφίστε κάθε διάταξη που αντιβαίνει στις αξίες του γονεϊκού κινήματος και προσβάλλει τα μορφωτικά δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των μαθητριών/μαθητών, να δηλώσετε ότι αρνείστε να συμμορφωθείτε, εσείς και τα παιδιά σας, μ’ αυτές, και να ενημερώσετε σχετικά την Ένωση.

Παραθέτουμε το Φ.Ε.Κ. με την σχετική Υπουργική Απόφαση

Για το άνοιγμα των Σχολείων

Ξανανοίγουν, λοιπόν, τα σχολεία! Αλλά ανοίγουν όπως ακριβώς έκλεισαν. Και με τις συνθήκες της πανδημίας χειρότερες. Με υπερδιπλάσια κρούσματα και με ασθενείς διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ. Και με μεταλλάξεις του ιού πιο απειλητικές. Είναι προφανές ότι δεν είναι υγειονομικοί οι λόγοι που υπαγόρευσαν το άνοιγμα των σχολείων, αλλά πολιτικοί: μια επίφαση «επιστροφής στην κανονικότητα», εν όψει του ανοίγματος της τουριστικής περιόδου, διακινδυνεύοντας την υγεία εκπαιδευτικών και μαθητών.

Εμείς οι γονείς ζητούσαμε εξ αρχής να ληφθούν όλα τα μέτρα που απαιτούνται ώστε να λειτουργούν με ασφάλεια τα σχολεία μας. Δεν θέλουμε κλειστά σχολεία. Δεν θέλουμε χαμένες σχολικές χρονιές. Δεν ζητούσαμε το αδύνατο, ούτε μέτρα εκτός πραγματικότητας. Αυτά που ζητούσαμε ήταν και είναι αιτήματα σύσσωμης της σχολικής κοινότητας, αλλά και συστάσεις της επιστημονικής κοινότητας.

Ας τα πιάσουμε ξανά:

• Ζητούσαμε και ζητούμε αραίωση των τμημάτων. Αντί γι’ αυτό έχουμε το όριο των 25 μαθητών. Ένα όριο που αυξήθηκε εν μέσω πανδημίας. Το αίτημα των 15 μαθητών ανά τάξη δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη – και για παιδαγωγικούς λόγους.
• Ζητούσαμε και ζητούμε ενίσχυση του προσωπικού καθαριότητας. Αντί γι’ αυτό, και με το δεύτερο κύμα της πανδημίας να απειλεί, ούτε ένας παραπάνω υπάλληλος καθαριότητας δεν προσλήφθηκε.
• Ζητούσαμε και ζητούμε να υπάρχει σε κάθε σχολείο κατάλληλα εκπαιδευμένο υγειονομικό προσωπικό (και ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί).
• Πόσες ακατάλληλες αίθουσες διδασκαλίας, μικρές, ανήλιαγες, με φεγγίτες αντί για παράθυρα που δεν επιτρέπουν επαρκή αερισμό, δεν συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται; Πόσα έργα βελτίωσης των σχολικών υποδομών έγιναν από πέρσι που ξέσπασε η πανδημία;
• Θυμόμαστε το αρχικό χάος με την τηλεκπαίδευση. Θυμόμαστε και την αδιαφορία της Πολιτείας αν έχουν όλες οι οικογένειες τον εξοπλισμό που χρειάζεται, με δεδομένη μάλιστα την επέκταση της τηλεργασίας. Ενώ τα περιβόητα voucher για αγορά εξοπλισμού έρχονται μόλις τώρα, μόλις λίγες μέρες πριν ξανανοίξουν τα σχολεία, και αποκλείουν χιλιάδες οικογένειες που είδαν τα εισοδήματά τους τα εξανεμίζονται μέσα στο 2020.

Εν τω μεταξύ, και ενώ καμία μέριμνα δεν έχει ληφθεί εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων, η κυβέρνηση νομοθετεί εν μέσω πανδημίας την βάση για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (πρώτη φορά θεσμοθετείται αλλαγή στο τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια ενώ τρέχει η σχολική χρονιά!) και βεβαίως την εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτά των δημοσίων Πανεπιστημίων. Στα οποία κολλέγια παρεμπιπτόντως δεν υπάρχει βαθμολογική βάση εισαγωγής αλλά μόνο οικονομική.

Το μόνο καινούργιο που μας προσφέρεται είναι τα περιβόητα self-test.

Από την αρχή τα πανδημίας οι γονείς επιμέναμε στην ανάγκη να διενεργούνται τακτικά, μαζικά τεστ ανίχνευσης του κορωνοϊού και ιχνηλάτηση των κρουσμάτων. Πέρασε πάνω από ένας χρόνος μέχρι η Πολιτεία να ενστερνιστεί αυτή την ανάγκη. Αλλά και πάλι βάζει μπροστά την περιβόητη «ατομική ευθύνη»: τα τεστ θα διενεργούνται από τους ίδιους τους πολίτες! Όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας φωνάζει ότι διαγνωστικές πράξεις επιτρέπεται να γίνονται μόνο από εξειδικευμένο υγειονομικό προσωπικό. Πόσο ασφαλές είναι αυτό και πόσο πιθανότερο να έχουμε ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα;

Καμία επίσημη ενημέρωση δεν έχουμε εμείς οι γονείς για το πώς θα αντιμετωπιστεί ενδεχόμενο κρούσμα από το σχολείο: τι θα γίνει αν βρεθεί μαθητής θετικός; Θα κλείσει το τμήμα; Δεν θα έπρεπε να κλείσει και όλοι οι μαθητές να υποβληθούν σε μοριακό τεστ; Τι θα κάνουν τα παιδιά που θα βρεθούν θετικά; Θα κάνουν τηλεκπαίδευση, αλλά πώς αν το τμήμα τους συνεχίσει να λειτουργεί; Θα χάνονται οι διδακτικές ώρες αν κάποιοι εκπαιδευτικού βρεθούν θετικοί; Δεν θα δημιουργηθούν έτσι μαθητές «πολλών ταχυτήτων»; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη αν ένας μαθητής αρρωστήσει και χάσει τις πανελλαδικές εξετάσεις;

Έστω και την ύστατη στιγμή, καλούμε την Πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της. Διεκδικούμε ασφαλές άνοιγμα των σχολείων και απαιτούμε τα αυτονόητα:

1. Μείωση του αριθμού μαθητών και αξιοποίηση των υφιστάμενων χώρων διδασκαλίας, με πρόσληψη των απαραίτητων επιπλέον εκπαιδευτικών.
2. Επαναλαμβανόμενα τεστ σε μαθητές και εκπαιδευτικούς με ευθύνη του ΕΟΔΥ.
3. Άμεσο και κατεπείγον πρόγραμμα κατά προτεραιότητα (πλην υγειονομικών) εμβολιασμού του συνόλου των εκπαιδευτικών ώστε η πρώτη δόση εμβολιασμού να έχει ολοκληρωθεί εντός των διακοπών του Πάσχα.
4. Αναπροσαρμογή των προγραμμάτων σπουδών με δραστική μείωση της διδακτέας και εξεταστέας ύλης, συμπεριλαμβανομένης της ύλης των πανελλαδικών εξετάσεων.
5. Αναστολή για φέτος των προαγωγικών εξετάσεων.
6. Κατάργηση για φέτος και για πάντα της βάσης εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
7. Σχολαστική καθαριότητα σχολικών κτιρίων σύμφωνα με τα σχετικά υγειονομικά πρωτόκολλα, με έκτακτη ενίσχυση του προσωπικού καθαριότητας.
8. Συστηματική ενίσχυση και διδακτική στήριξη των παιδιών που δεν είχαν τη δυνατότητα τηλεκπαίδευσης.
9. Επανεκκίνηση και επέκταση του προγράμματος των σχολικών γευμάτων.
10. Πολύμορφη υποστήριξη από ειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό (ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών), που πρέπει να προσληφθεί προς τούτο, για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης και του μακροχρόνιου εγκλεισμού των εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών.

Όχι άλλη μια χαμένη σχολική χρονιά!

Μέτρα τώρα για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων όλων των βαθμίδων.

Η υγεία και η παιδεία δεν είναι ατομική υπόθεση.