Σε φορτισμένη αλλά γιορτινή ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε η συναυλία ευαισθητοποίησης για τα ζητήματα της παιδείας, που διοργάνωσε η Ένωση Συλλόγων Γονέων Μαθητών Χαλανδρίου, την Παρασκευή 9 Μαΐου 2025, στην κεντρική πλατεία Χαλανδρίου.
Την εκδήλωση προλόγισαν εκπρόσωποι των μαθητών, των γονέων και των εκπαιδευτικών, οι οποίοι ανέδειξαν τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η δημόσια εκπαίδευση. Παραθέτουμε αποσπάσματα από τις ομιλίες:
Βιβιάννα Νοτοπούλου (μαθήτρια, Πρόεδρος 15μελούς Μαθητικού Συμβουλίου 7ου Εσπερινού ΕΠΑΛ Χαλανδρίου): Δυο χρόνια μετά το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, συζητάμε απόψε για τα νέα Τέμπη που βρίσκονται παντού γύρω μας: στα σχολεία, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στους χώρους δουλειάς, στις πλημμύρες και τις πυρκαγιές που πέρυσι φτάσανε μέχρι το Χαλάνδρι. Θα σας μεταφέρω την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε οι μαθητές στην προσπάθειά μας να αποκτήσουμε μια επιπλέον εξειδίκευση, αλλά κυρίως πρόσβαση σε δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Από την αρχή της χρονιάς, τα προβλήματα ήταν πολλά, με ζητήματα στις υποδομές, όπως ο φωτισμός και η διαμόρφωση του προαυλίου χώρου του σχολείου, που, σε συνδυασμό με τη σήμανση στην έξοδο, δημιουργούσαν συνθήκες επικίνδυνες για τους μαθητές. Αντιμετωπίσαμε, σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, αδυναμία να λειτουργήσουν πολλά εργαστήρια, με κυριότερο το εργαστήριο της αισθητικής, το οποίο στερούνταν ακόμα και αίθουσας. Όλα τα παραπάνω δεν είναι ξεκομμένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές όλων των σχολείων, όπως τα κτηριακά, τα θέματα ελλείψεων σε καθηγητές μέχρι τους τελευταίους μήνες της σχολικής χρονιάς, τις απόπειρες συγχωνεύσεων που αποτράπηκαν από τους αγώνες μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών. Η κατάσταση αυτή σχετίζεται με την κατάργηση των σχολικών επιτροπών που μετέτρεψε τους διευθυντές σε μάνατζερς, μα πάνω από όλα, με το γεγονός ότι η παιδεία, η υγεία και οι μεταφορές αντιμετωπίζονται ως κόστος από την Ε.Ε., τις κυβερνήσεις, τα υπουργεία και τους δήμους. Όσοι δεν είμαστε ήδη στην αγορά εργασίας, προοριζόμαστε για φθηνό εργατικό δυναμικό, διεκδικώντας μισθούς πείνας και με την κυβέρνηση να μας κουνάει το δάχτυλο, επειδή δεν είμαστε ικανοποιημένοι με την αύξηση του κατώτατου μισθού ύψους όσο ένα κουλούρι τη μέρα. Κι ενώ δεν υπάρχουν κονδύλια για τα σχολεία και τις ανάγκες μας, βρήκαν σε μια μέρα 18 δισ. για πολεμικούς εξοπλισμούς και 500 χιλιάδες ευρώ την ημέρα για τη φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα. Οι μαθητές, στο Χαλάνδρι και σε όλη την Ελλάδα, ξέρουμε πολύ καλά ότι σε αυτή την επίθεση που δεχόμαστε στη ζωή και τα δικαιώματά μας δεν μπορούμε να αναζητήσουμε σωτήρες ούτε στα κόμματα που κυβέρνησαν, εφάρμοσαν και συμφωνούν σε όλα τα παραπάνω, ούτε σε πρόσωπα που παρουσιάζονται ως δήθεν αντισυστημικά, ούτε στη δημοτική αρχή που έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης. Γι' αυτό, πήραμε την κατάσταση στα χέρια μας, επιλέγοντας να αγωνιστούμε για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Κάναμε σχολικό συμβούλιο για να συζητήσουμε με τους καθηγητές και τους γονείς μας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Στηρίξαμε με απόφαση του δεκαπενταμελούς και συμμετείχαμε στην τοπική συγκέντρωση και πορεία δεκάδων συμμαθητών μας από σχολεία του Χαλανδρίου στις 31 Γενάρη, με πρωτοβουλία της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Χαλανδρίου, και κυρίως στη μεγαλειώδη απεργιακή συγκέντρωση της 28ης Φλεβάρη, τη μεγαλύτερη συγκέντρωση των τελευταίων 50 ετών. Κάναμε ξεκάθαρο ότι το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών δεν θα συγκαλυφθεί, καταθέτοντας υπόσχεση αγώνα ενάντια στα νέα Τέμπη που βρίσκονται παντού γύρω μας. Και δεσμευόμαστε να τηρήσουμε αυτή την υπόσχεση και να αγωνιστούμε μέχρι τέλους, μαζί με τους γονείς, τους καθηγητές και όλους τους εργαζόμενους. Μέχρι τη στιγμή που η παιδεία και η υγεία δεν θα είναι πανάκριβα εμπορεύματα και όλοι θα έχουμε πρόσβαση σε φθηνές, ασφαλείς και ποιοτικές μεταφορές. Κι επειδή, όπως λέει ο στίχος του Σιδηρόπουλου, "ψηφοθηρία, λόγοι κι εμβατήρια, ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή", εμείς συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα. Και θα τα καταφέρουμε! Γιατί στο δίλημμα "τα κέρδη τους ή οι ζωές μας", διαλέγουμε πάντα τη ζωή!
Κασσιανή Παπαδάκη (μητέρα μαθητή, Πρόεδρος Ένωσης Συλλόγων Γονέων Μαθητών Χαλανδρίου): Τα μηνύματα που λαμβάνουμε για το παρόν και το μέλλον των σχολείων δεν είναι καθόλου αισιόδοξα. Και δεν πρόκειται απλώς για ένα τοπικό ζήτημα, αλλά για μια κρίση που αγγίζει κάθε σχολική μονάδα της χώρας. Μπροστά μας βρίσκεται ένα πολυσύνθετο πρόβλημα: χρόνια υποχρηματοδότηση, μηχανισμοί που διαβρώνουν την εκπαιδευτική και τη διοικητική λειτουργία των σχολικών μονάδων και μια κατάσταση που δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό. Τα εκπαιδευτικά κενά έχουν γίνει μόνιμο φαινόμενο και υπάρχουν μαθητές που για μήνες δεν διδάσκονται Μαθηματικά, Φυσική και Γλωσσικά Μαθήματα. Για να καλυφθούν οι ελλείψεις, δάσκαλοι διδάσκουν μαθήματα ειδικοτήτων, ενώ καθηγητές μετακινούνται από σχολείο σε σχολείο, δημιουργώντας νέα κενά. Σχολικά τμήματα συγχωνεύονται, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες των μαθητών. Στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Χαλανδρίου τα 3 τμήματα της Ε’ τάξης συγχωνεύτηκαν φέτος σε 2 και το ίδιο έγινε, για 3 μήνες, στη Γ' τάξη του 7ου Γυμνασίου Χαλανδρίου. Παράλληλα, σε αρκετά Λύκεια, επιχειρήθηκε κατάργηση επιστημονικών πεδίων, κάτι που θα ανάγκαζε τους μαθητές σε επώδυνες αλλαγές. Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών των ελλείψεων; Εκπαιδευτικοί εξουθενωμένοι, χωρίς σύγχρονα εκπαιδευτικά εργαλεία, που περιορίζονται σε ρόλους "φύλαξης", και μαθητές με χαμηλές επιδόσεις. Την ίδια ώρα, οι μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν έχουν τη στήριξη που τους χρειάζεται. Οι ειδικοί παιδαγωγοί καλύπτουν μερικώς τις ανάγκες, τμήματα ένταξης δεν υπάρχουν σε όλα τα σχολεία και οι ψυχολόγοι παρακολουθούν 4-5 σχολεία ταυτόχρονα. Τα ειδικά σχολεία λειτουργούν με αναπληρωτές, ενώ τα παιδιά με αναπηρία ταξιδεύουν μέχρι και 2 ώρες για να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους. Οι οδηγίες για τη σχολική βία περιορίζονται στις ηλεκτρονικές καταγγελίες, αντί να υπάρχουν παντού ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και δομές πρόληψης. Οι σύλλογοι γονέων αποκλείονται από τις αποφάσεις που καθορίζουν τη σχολική ζωή, ενώ οι Δήμοι, χωρίς επαρκή κρατική χρηματοδότηση, αντιμετωπίζουν με δυσκολία κτηριακά και άλλα ζητήματα. Η πρόσφατη κατάργηση των σχολικών επιτροπών ήταν το τελειωτικό χτύπημα για τα σχολεία, στερώντας τα από έναν μηχανισμό που ως έναν βαθμό παρακολουθούσε τις καθημερινές ανάγκες τους. Η "καινοτομία" των Ωνασείων Σχολείων, που μετατρέπει τα δημόσια κτήρια σε ιδιωτικές μονάδες, εγείρει ερωτήματα: Πρέπει τα παιδιά μας να δίνουν εξετάσεις για να μπουν στο σχολείο της γειτονιάς τους; Είναι λογικό να συζητάμε πότε θα ξεκινήσουν φροντιστήριο για να μπορέσουν να διεκδικήσουν μια θέση σε ένα "καλό" σχολείο; Αντί της ενίσχυσης του δημοσίου σχολείου, προτιμάμε να θεσπίσουμε την ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, περιορίζοντας την ισότιμη πρόσβαση στη γνώση και υποθηκεύοντας το μέλλον των νέων ανθρώπων. Η κρίση στην εκπαίδευση δεν αφορά μόνο τη σχολική κοινότητα: είναι κρίση κοινωνική και ηθική. Θέλουμε ένα σχολείο που θα αντιμετωπίζει τα παιδιά ως ελπίδα και όχι ως αριθμούς; Θέλουμε ένα σύστημα που θα εξασφαλίζει δικαιοσύνη και όχι ανισότητες; Καλούμαστε να αποφασίσουμε γι' αυτά σήμερα, ξέροντας ότι οι αποφάσεις μας θα καθορίσουν το μέλλον.
Διονύσης Προβής (Εκπαιδευτικός, Πρόεδρος Α-Γ ΕΛΜΕ Β' Αθήνας): Ας
ξεκινήσουμε με ένα ζήτημα που πλήττει άμεσα την καθημερινότητα μαθητών
και εκπαιδευτικών: τις κτηριακές υποδομές. Υπάρχουν (σχολικές) αίθουσες
χωρίς επαρκή θέρμανση, χωρίς επαρκή φωτισμό, με σοβαρά στατικά
προβλήματα. Φωτεινή εξαίρεση αποτελούν τα σχολεία του Δήμου Χαλανδρίου.
Κι όμως, προβλέπεται να διατεθεί ποσό 1.000.000 ευρώ ανά σχολική μονάδα
για τα σχολεία που μετατρέπονται σε Ωνάσεια, ενώ δεκάδες άλλα σε όλη τη
χώρα λειτουργούν σε χειρότερες συνθήκες. Αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να
κατευθυνθούν εκεί που υπάρχει πραγματική ανάγκη. Παράλληλα, η μείωση
του μαθητικού δυναμικού φέρνει στο προσκήνιο τον κίνδυνο να κλείσουν
σχολεία ακόμα και μέσα στον αστικό ιστό. Για τους κυβερνώντες η
εκπαίδευση δεν είναι επένδυση, αλλά έξοδα που πρέπει να μειωθούν. Χρόνια
και μεγάλα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό καλύπτονται από δεκάδες
χιλιάδες αναπληρωτές, οι οποίοι προσλαμβάνονται ακόμα και μέσα στον
Απρίλιο. Κι όμως, οι εκπαιδευτικοί, με πείσμα και αίσθημα ευθύνης,
πηγαίνουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας για να στηρίξουν τους μαθητές,
πολλές φορές με τεράστιο προσωπικό κόστος. Ποια είναι η απάντηση του
υπουργείου; Αντί να αναγνωρίζεται η προσφορά μας, βλέπουμε μια
απαξιωτική στάση. Εκπαιδευτικοί απειλούνται ότι αν δεν υπακούσουν σε
αντιεπιστημονικές και αντιπαιδαγωγικές εντολές δεν έχουν χώρο στην
εκπαίδευση. Παράλληλα, παρότι έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο
κανονικότητας, ο 13ος και 14ος μισθός δεν έχουν επανέλθει. Το χειρότερο
όμως όλων είναι η προώθηση πολιτικών που ενισχύουν το διαχωρισμό των
μαθητών και των σχολείων βάσει εξετάσεων και "επιπέδων". Τέτοιες
πολιτικές παραπέμπουν σε συστήματα που εφαρμόστηκαν κατά το Μεσοπόλεμο,
με σαφή ιδεολογική στόχευση στον αποκλεισμό και την κατηγοριοποίηση. Η
σημερινή κοινωνία χρειάζεται ένα εκπαιδευτικό σύστημα με λιγότερες
εξετάσεις, περισσότερο χρόνο για ουσιαστική μάθηση και παιδαγωγική
σχέση. Για εμάς τους εκπαιδευτικούς, η δημόσια παιδεία είναι η καρδιά
μιας κοινωνίας που θέλει να δίνει ίσες ευκαιρίες, να ενώνει αντί να
διαχωρίζει, να μορφώνει αντί να ελέγχει. Οφείλουμε να την προστατεύσουμε
και να την αναβαθμίσουμε. Και αυτό πρέπει να γίνει σήμερα για να έχουν
τα παιδιά μας ένα καλύτερο αύριο.
Τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης "Ο Περικλής" εκπροσώπησε η Αΐντα Γκικουρία. Κατά την παρέμβασή της, η Πρόεδρος του συλλόγου αναφέρθηκε στην υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων, στην έλλειψη πρόνοιας για τη συντήρηση των κτηρίων καθώς και τον έλεγχο πυροπροστασίας, ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων και αντισεισμικής θωράκισης, στις ελλείψεις στην ειδική αγωγή (στελέχωση και στέγη για τα ειδικά σχολεία), στην έλλειψη βοηθητικού προσωπικού (τραπεζοκόμοι, φύλακες, γενικών καθηκόντων), στην υποβάθμιση της παιδαγωγικής λειτουργίας λόγω πολυπληθών τμημάτων (25 μαθητές), στα προβλήματα με τις ηλεκτρονικές εγγραφές στο νηπιαγωγείο και την Α' τάξη του δημοτικού, στην εντατικοποίηση και τη μετατροπή των σχολείων σε εξεταστικά κέντρα, στην αξιολόγηση και την κατηγοριοποίηση των σχολείων καθώς και στις διώξεις απεργών εκπαιδευτικών.
Στη συνέχεια, ανέβηκαν στη σκηνή οι καλλιτέχνες και, αφού καλωσόρισαν τον κόσμο και δήλωσαν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα για τη δημόσια παιδεία, γέμισαν την πλατεία με μουσικές και τραγούδια.
Μικροί και μεγάλοι παρακολούθησαν τη συναυλία και χειροκρότησαν με ενθουσιασμό τα πιο γνωστά τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή που οι καλλιτέχνες κάλεσαν το κοινό να ερμηνεύσει μαζί τους το τελευταίο τραγούδι της συναυλίας "Εν κατακλείδι". Μαθητές ανέβηκαν στη σκηνή, αγκαλιάστηκαν με τους ερμηνευτές και τραγούδησαν μαζί τους.
Ευχαριστούμε τους συντελεστές της εκδήλωσης και ιδίως τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν εθελοντικά: Alejandro Díaz, Νίκο Γιαννάτο, Αλέξανδρο Δάικο, Κυριάκο Δαρίβα, Νίκο Εφεντάκη, κύριο Κ., Γιώργο Λαγγουρέτο, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Βασίλη Ράλλη, Βασίλη Σπυρόπουλο, Frank Panx καθώς και όλους όσους μας τίμησαν με την παρουσία τους.
Ήταν μια βραδιά που θα μας μείνει αξέχαστη!
Συγκέντρωση την Πέμπτη 27/2/25 στις 19:00 στο σταθμό μετρό Χολαργού (κάθοδος Μεσογείων) και πορεία στο Υπουργείο Μεταφορών .jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
